Książka "Rozbójnicy Oceanu Indyjskiego" opowiada o rozboju morskim w ogóle i o piractwie, i o korsarstwie, i o rajderstwie, zaś słowa "pirat" używane jest w dwóch znaczeniach: we właściwym, wąskim, a czasem szerszy przenośnym. Piractwo jest zjawiskiem złożonym, bardzo niejednorodnym i zmieniającym się w czasie. Splata się ono ściśle z historią odkryć geograficznych, a zwłaszcza z historią ekspansji kolonialnej krajów europejskich oraz z próżniejszą walką o kolonie. Jednoocy piraci zakopujący na wyspach tropikalnych skrzynie pełne dublonów są dla piractwa zupełnie nietypowi. Rzeczywistość bywała całkiem prozaiczna i przyziemna, a czasem o wiele, wiele bardziej dramatyczna. Pierwsze wydanie tej książki ukazało się w 1977. W czasie, który od tego momentu upłynął, autor otrzymał od czytelników i specjalistów wiele listów z uwagami i propozycjami, pojawiły się nowe publikacje itd. Nic więc dziwnego, że do drugiego wydania wprowadzono istotne zmiany. Uległa zatem zmianie jej struktura, mniej szczegółowo opisuje się szeroko znaną historię wyprawy Vasco da Gamy, wydatnie skrócono rozdziały poświęcone operacjom krążowniczym pierwszej i drugiej wojny światowej. Na zwolnione w ten sposób miejsce wprowadzono nowy rozdział poświęcony przygodom Beniowskiego i jego towarzyszy, którzy podnieśli bunt na kamczackim zesłaniu, a potem na zdobytym okręcie odbyli zdumiewającą podróż przez Ocean Indyjski. Poza tym do książki włączono opowieści o przygodach Pinta, o próbach podejmowanych przez piratów z Madagaskaru, którzy pragnęli nawiązać kontakty z władcami europejskimi, między innymi z królem Szwecji Karolem XII oraz Piotrem Wielkim, o buncie na "Baunty" itd.